Grappa to przezroczysty trunek (z wyjątkiem grapp starzonych), o charakterystycznym smaku i intensywnym zapachu. Otrzymywany jest z przefermentowanych wytłoków i pestek winogron, odpadów z procesu produkcji wina. Początkowo Grappę produkowano, aby resztki owoców się nie marnowały, ale błyskawicznie okazało się, że w ramach tego procesu powstaje bardzo interesujący napój.

Warto już na wstępnie wspomnieć, że nie wiadomo właściwie, skąd grappa pochodzi. Kilka regionów spiera się o miano wynalazcy tego alkoholu. Północ twierdzi, że jest to spuścizna po Burgundach, którzy w V wieku osiedlili się w Wenecji Julijskiej. Z kolei Sycylijczycy powołują się na Arabów, od których mieli nauczyć się destylacji. Miało to mieć miejsce pomiędzy VIII a XII wiekiem.

W XV wieku Michele Savonarola opisał proces destylacji wina we wszystkich jego różnych fazach. Jednak według niektórych źródeł destylacja wytłoków winogron zaczęła się dopiero dwa wieki później dzięki Francesco Terzi Lana, znanemu jezuicie z Brescii.

Ze względu na techniki produkcji i zastosowane składniki smak grappy był w tamtym czasie znacznie ostrzejszy i bardziej wytrawny, a dla wielu osób wręcz nieprzyjemny. Dlatego szlachetni i bogaci ludzie uważali, że jest gorszy od wina. W XVIII wieku włoskimi regionami, które słynęły z produkcji grappy były Piemont i Veneto. W Piemoncie do dziś istnieje wiele winnic dobrej jakości, z których produkuje się doskonałe odmiany grappy. Natomiast w Wenecji Euganejskiej, a dokładniej w mieście Bassano del Grappa, znajduje się słynna destylarnia Nardini, która utorowała drogę wielu innym destylarniom, które zostały otwarte również w np. Lombardii.

Kiedyś grappa była nazywana wódką dla biednych ludzi, ale Włosi poprawili jej jakość i potrafili na tyle dobrze wypromować, że dziś jest to ceniony trunek, który ceną (pewne gatunki) potrafi konkurować z koniakiem. Dzieje się tak przynajmniej od lat 70. XX wieku, gdy wprowadzono na rynek grappę monovitigno, czyli grappę z jednego szczepu winogron.

Zawartość alkoholu w grappie waha się od 37,5 a 60 proc. alkoholu. Klasyfikacja grapp związana jest z ich dojrzewaniem. Mamy Giovane (nie leżakuje, ma czysty kolor), Invecchiata (12 miesięcy w beczkach, ciemna barwa), Riserva Invecchciata lub Stravecchia (18 miesięcy w beczkach, bursztynowa barwa). Mamy także oznaczenia Aromatizzata (ma dodatek w postaci naturalnych ziół) oraz Aromatica (aromatyczne szczepy winorośli).

Grappa – jak pić?

W przypadku grappy nie ma szczególnie skomplikowanych zasad picia. Najczęściej pije się ją w zwykłych kieliszkach do wódki lub podłużnych, wysokich kieliszkach rozchodzących się u szczytu. Grappy nie podaje się zmrożonej. Przyjęło się, że dobrą temperaturą dla młodej grappy jest 8-12 stopni C., zaś dla starzonych 15-16 stopni C. Nie pijemy jej jak wódkę – jest to trunek, którym mamy się delektować.

Jeśli jednak nie chcecie pić go na czysto, to możecie spokojnie łączyć z sokami – tutaj warto eksperymentować, by znaleźć swoje połączenie smakowe. Możemy tylko dodać, że grappa bardzo dobrze łączy się z sokiem cytrynowym lub syropem. We Włoszech ten alkohol jest traktowany jako digestif wspomagający trawienie, podawany po posiłku. Popularna jest również forma caffe corretto, czyli espresso z dodatkiem grappy. My osobiście polecamy pić ją bez dodatków, bowiem jest to wyjątkowo ciekawe doświadczenie.

ELLE MAN POLECA: Jak pić Metaxę w drinkach i nie tylko? Sprawa z greckim trunkiem jest bardzo prosta!

ZOBACZ: Proste, kolorowe i domowe drinki z wódką czystą i smakową [PRZEPISY]

CZYTAJ: Piwo, wino, wódka, whisky: ile mają kalorii? Które alkohole są najbardziej kaloryczne?