Podkreślmy na wstępie jeszcze raz – Sherry to nie likier wiśniowy. To jakże często powtarzany błąd w naszym kraju, który dla wielu osób niesłusznie skreśla ten bardzo interesujący trunek. Choć nazwa w wymowie i piśmie przypomina angielskie słowo cherry (wiśnia), to jednak to wzmacniane wino nie powstaje z wiśni. I nie ma z nimi nic wspólnego.

Sherry powstaje na południu Hiszpanii, w okolicach miast Jerez de La Frontera i Sanlucar de Barrameda. To tam uprawia się szczepy białych winogron używane do produkcji sherry: palomino (główny rodzaj), pedro ximenez (słodkie odmiany sherry) oraz moscatel romano (podobne do pedro ximenez, ale mniej popularne).

Uzyskane z nich wino następnie wzmacniane jest destylatem winnym, podchodzącym z regionu La Mancha. Sherry leżakuje w specjalnie ułożonych beczkach, zwanych solera. Część wina z każdej beczki przelewana jest do beczki z niższego rzędu. Na końcu tylko porcja z ostatniej beczki jest butelkowana i przeznaczona do sprzedaży.

Ten oryginalny proces starzenia sherry sprawia, że alkohol z różnych roczników jest ze sobą mieszany. Wiek najmłodszego wina nalewanego do butelki zależy od ilości beczek w szeregu, a każda butelka zawiera pewną ilość starszego wina. Sherry dojrzewa w beczkach przez przynajmniej 3 lata.

Jak pić sherry? Historia

Warto wspomnieć też pokrótce o historii tego trunku. Jerez stało się centrum uprawy winorośli od momentu przybycia na Półwysep Iberyjski Fenicjan w 1100 roku p.n.e. Umiejętność tę kultywowano za czasów panowania Rzymian (od około 200 roku p.n.e.). W 711 roku n.e. region został przejęty przez Maurów, którzy wprowadzili destylację, co doprowadziło do rozwoju produkcji win wzmacnianych. Wtedy nazwę miasta zmieniono na Sherish. Wino produkowano przez pięć wieków arabskiego panowania.

ZOBACZ TEŻ: Jak pić koniak? Oto zasady, którymi warto się kierować

W XIII wieku  Alfons X Mądry przejął miasto i zmienił jego nazwę na Xeres (później przemianowane na Jerez). Od tego czasu znacząco wzrosła produkcja i eksport sherry na całą Europę. Pod koniec XVI w.  zyskało ono na starym kontynencie reputację najznakomitszego wina na świecie. Wino cieszyło się szczególną popularnością w Wielkiej Brytanii. Tym alkoholem zachwycony był m.in. William Shakespeare. Obecnie ta popularność to wzrasta, to opada, ale sherry wciąż pozostaje winem, które cieszy się szczególnym uznaniem wśród koneserów.

Jak pić sherry? Rodzaje

Jak w przypadku większości alkoholi, sherry dzielimy ze względu na różne rodzaje. Tych rzecz jasna jest sporo, więc wskażmy te najważniejsze:

Fino – najpopularniejszy i produkowany w największej ilości rodzaj sherry. To lekkie, wytrawne wino o zawartości alk. 15-17 proc.

Manzanilla – odmiana Fino, wytwarzana wyłącznie w Sanlúcar de Barrameda. W barwie ciemniejsze od Fino, w smaku trochę cięższe.

Amontillado – odmiana sherry, która z początku dojrzewała pod warstwą drożdży, a następnie została wystawiona na działanie tlenu. Ma kolor bursztynowy, w smaku gładkie. Zawartość alkoholu 16-22 proc.

Oloroso – odmiana sherry poddawana działaniu tlenu przez dłuższy czas niż Fino lub Amontillado; w efekcie otrzymuje się wino ciemniejsze i głębsze w smaku.

Cream– powstaje po posłodzeniu wytrawnych odmian sherry przy pomocy win Pedro Ximénez lub Moscatel. Cream sherry jest odmianą słodką, wytwarzaną z Oloroso. W smaku tak wyraziste jak Oloroso. Zawartość alk. 15-22 proc.

Pedro Ximenez – najsłodsza sherry powstająca tylko ze szczepu o tej samej nazwie. Zawartość alk. 15-22 proc.

Jak pić sherry?

To czas na najważniejszą kwestią związaną z sherry, czyli spożywaniem. Ten alkohol powinno pić się w kieliszkach w kształcie tulipana zwanych copita. Wina wzmocnione mają to do siebie, że nie muszą obawiać się kontaktu z tlenem, więc sherry (pomijając fino i manzanillę) można trzymać nawet do kilku tygodni otwarte. Smak sherry na początku może być zaskakujący, stąd kuchnia może okazać się dobrym rozwiązaniem, by się do niego przyzwyczaić, choć nie przy każdym rodzaju.

Zacznijmy od sherry Fino oraz Manzanilla. Oba wina powinny być podane w temperaturze 6-8 stopni C. i bardzo dobrze smakują z oliwkami, migdałami, owocami morza, delikatnymi serami czy tapas. Amontillado schładzamy do 12-14 stopni C. To sherry możemy spożywać wraz z orzechami, rybami, białymi mięsami. Można też pić solo, bez żadnych przekąsek. Do podobnej temperatury schładzamy Oloroso, które pasuje do dojrzewających serów czy czerwonych mięs. Tu również nie musimy mieć pod ręką pokarmu, bo wino samo w sobie jest smaczne.

ZOBACZ TEŻ: Jak pić rum? Poznaj rodzaje trunku i sposoby jego serwowania

Sherry Cream schładzamy do 10-13 stopni C. Będzie bardzo dobrze zgrywało się z ciastami, owocami czy cytrusami. Z kolei Pedro Ximenez schładzamy do 12-14 stopni C. Możemy je łączyć z lodami, czekoladą czy innymi słodkimi rzeczami, ale jest to opcjonalne, bowiem to sherry jest już na tyle słodkie, że można je traktować jako deser. Ostatecznie to od nas zależy, czy chcemy pić sherry w towarzystwie jedzenia, czy jednak obcować z nim bez jakichkolwiek dodatków. Jedno jest pewne – warto przekonać się samemu, bo to słynny produkt z Hiszpanii ciągle jest niedoceniany w naszym kraju.