Nagłe zniknięcie to nowy sposób pożegnań w świecie randkowania – Jak przetrwać ghosting?
Ghosting to bolesne doświadczenie polegające na nagłym zerwaniu kontaktu przez bliską osobę. Ten psychologiczny szok wywołuje wiele trudnych emocji i rodzi pytania o przyczyny takiego zachowania. Jak sobie z nim radzić?

- ELLE
W tym artykule:
- Czym jest "ghosting"?
- Traktowanie swojego partnera jak opcję zapasową
- Emocje i skutki ghostingu dla ofiary
- Jak radzić sobie po doświadczeniu ghostingu?
Czym jest "ghosting"?
Czy to nie brzmi znajomo? Piszecie z kimś, spędzacie godziny na rozmowach telefonicznych, a nagle kontakt urywa się bez słowa wyjaśnienia. Inny scenariusz, który dotyczy bardziej zaawansowanych znajomości, gdy spotykacie się z kimś przez miesiące, w planach są wspólne wakacje, poznajecie bliskich partnera, a potem głucha cisza. Jest jeszcze trzecia opcja, gdy zakończona randka zwiastuje regularne spotykanie się, słyszycie wyznania miłości, dostajecie prezenty i spędzacie razem wszystkie ważne jubileusze, by później ta osoba przestała odpowiadać na wiadomości. Coraz więcej ludzi spotyka się z takimi sytuacjami podczas randkowania. To wszystko przykłady zjawiska zwanego ghostingiem.
Termin "ghosting" powstał w 2011 roku, jak łatwo można się domyślić, od angielskiego słowa "ghost", czyli duch. Osoby, które go stosują, po prostu rozpływają się w powietrzu. Przestają się odzywać, odbierać telefon i odpisywać na wiadomości. Nagle i bez ostrzeżenia (nawet jeśli tydzień wcześniej zapewniały o swoim uczuciu) znikają z waszego życia. Powody? Jest ich kilka. Mówi się o tym, że wynikają z lęku przed zaangażowaniem się. Gdy robi się zbyt poważnie, osoba-duch robi krok do tyłu i po prostu znika (a randkowanie traktuje jak dyscyplinę sportu). Urszula Pietrzak i Michał Rakowski w swoim tekście stworzonym dla aplikacji ZaadoptujFaceta piszą, że mężczyźni dzięki ghostingowi podbudowują swoje ego:
Mężczyźni, dający kobietom poczucie wyjątkowości, organizujący wspaniale wyreżyserowane randki, operujący kwiecistymi komplementami, a potem ucinający swoje relacje bez słowa, to często osoby skupione na swoim ego. Oczywiście niczego nieświadoma dziewczyna odbiera zachowanie jako wyraz zainteresowania nią, jednak w rzeczywistości od początku chodziło tylko o niego. Ten typ sam sobie udowadnia, że jest atrakcyjny, wart zainteresowania, kreatywny i elokwentny. Nic tak nie buduje poczucia jego własnej wartości tak, jak zachwyt w oczach partnerki - nawet jeśli nie jest nią zainteresowany.
Traktowanie swojego partnera jak opcję zapasową
Ghosting jest znacznie prostszym sposobem zakończenia relacji niż wyjaśnianie drugiej osobie, dlaczego już nie chcemy kontynuować spotkań. Niektórzy boją się, że zamykając oficjalnie znajomość rezygnują jednocześnie z możliwości powrotu. Wydaje się im, że jeśli po prostu znikną z czyjegoś życia bez wyjaśnienia, zawsze mogą odezwać się do drugiej osoby, gdy tylko zechcą (lub poczują się samotni). To zachowanie jest często określane mianem "benchingu".
Osoba traktuje swojego partnera jak opcję zapasową – jeśli nie uda jej się stworzyć relacji z kimś innym, albo poczuje się źle, może znów dać o sobie znać. Ostatnio mówi się również o zjawisku "mooningu". Według magazynu GQ, mooning to coś pomiędzy ghostingiem a benchingiem. Polega na celowym ignorowaniu wiadomości od swoich bliskich.
Emocje i skutki ghostingu dla ofiary
Doświadczenie ghostingu wywołuje u osoby odrzuconej wiele negatywnych emocji – szok, smutek, poczucie odrzucenia, samotność i dezorientację. Brak wyjaśnień sprawia, że trudno jest zrozumieć powód zerwania, co prowadzi do frustracji i obniżenia poczucia własnej wartości. Ofiary ghostingu często szukają odpowiedzi i próbują nawiązać kontakt, co dodatkowo potęguje ich ból. Skutki ghostingu mogą mieć charakter długotrwały i odbić się na zdrowiu psychicznym.
Jak radzić sobie po doświadczeniu ghostingu?
Radzenie sobie z ghostingiem wymaga pracy nad samoakceptacją i odbudową własnej wartości. Warto otwarcie mówić o swoich uczuciach i szukać wsparcia wśród bliskich lub specjalistów, takich jak psychologowie. Pomocne są techniki zwiększające odporność emocjonalną oraz nauka zdrowszych sposobów komunikacji i rozwiązywania konfliktów. Niezbędne jest również przyjęcie faktu, że nie zawsze dostaniemy odpowiedzi na nasze pytania i zaakceptowanie takiego stanu rzeczy jako części procesu leczenia.