Ten film wyreżyserowała 81-latka. Podróż Anne i Jacques’a to metafora odkrywania radości życia

Film „Paryż może poczekać” to debiut reżyserski Eleanor Coppoli w wieku 81 lat. Coppola – żona legendarnego Francisa Forda Coppoli – stworzyła scenariusz i wyreżyserowała obraz, który jest wyraźnie zakorzeniony w kobiecej wrażliwości i doświadczeniu. Eleanor Coppola, urodzona 4 maja 1936 roku, była projektantką i reżyserką, znaną przede wszystkim z dokumentowania kulis pracy swojego męża, Francisa Forda Coppoli. Największą sławę przyniósł jej dokument Serca ciemności, ukazujący trudności powstawania kultowego Czasu Apokalipsy. Eleanor towarzyszyła ekipie filmowej podczas produkcji, dokumentując liczne katastrofy, takie jak zniszczenie scenografii przez tajfun czy problemy zdrowotne Martina Sheena. Choć przez lata była związana z filmami męża i córki Sofii, w 2016 roku zadebiutowała jako reżyserka komedii romantycznej Paryż może poczekać, a jej filmografia zamyka Miłość to miłość to miłość. To produkcja robiona przez kobietę i dla kobiet, nie aspirująca do wielkich artystycznych ambicji, ale za to oferująca widzowi coś bardzo cennego – przyjemność z obcowania z pięknem codzienności.

Diane Lane i Arnaud Viard: duet idealny na ekranie

W rolach głównych wystąpili Diane Lane jako Anne i Arnaud Viard jako Jacques. Diane Lane ukazuje bohaterkę zagubioną w rutynie długoletniego małżeństwa z Michaelem, hollywoodzkim producentem granym przez Aleca Baldwina. To właśnie podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes zaczyna się opowieść – kiedy Michael musi wyjechać na plan filmowy na Węgrzech, a Anne decyduje się dojechać do Paryża samochodem z jego kolegą po fachu, Jacques’em.

Podróż z Cannes do Paryża, która zmienia wszystko

Podróż Anne i Jacques’a z Cannes do Paryża staje się metaforą odkrywania radości życia. Ich trasa wiedzie przez malownicze zakątki Francji, obfituje w spontaniczne postoje, znakomite jedzenie, degustacje wina i rozmowy pełne niewymuszonego flirtu. Każdy przystanek to okazja, by na nowo spojrzeć na świat i siebie samą. Anne, która przez lata rezygnowała z własnych pragnień na rzecz wygodnego, ale pozbawionego ognia życia z Michaelem, zaczyna dostrzegać, że jej potrzeby również się liczą. Jacques, grany przez Arnauda Viarda, jest ucieleśnieniem francuskiej filozofii „joie de vivre” – radości życia. To mężczyzna, który celebruje każdą chwilę, potrafi cieszyć się zmysłami, pięknem otaczającego świata i relacjami z ludźmi. Uroczy, błyskotliwy i szarmancki – pokazuje Anne, że życie może być pełne smaku, koloru i emocji, jeśli tylko pozwoli sobie na odrobinę spontaniczności i przyjemności.

„Paryż może poczekać” – kino lekkie, lecz pełne treści

To nie jest film, który próbuje zmieniać świat, ale na pewno potrafi zmienić nastrój widza. „Paryż może poczekać” to kino lekkie, relaksacyjne, ale niepozbawione treści. Opowiada o potrzebie oderwania się od rutyny, o poszukiwaniu wewnętrznego ognia i o tym, jak łatwo zapomnieć, że życie to podróż – a nie tylko cel, do którego zmierzamy.