Samotność z wyboru 48-latki. Ten gruziński film na podstawie Książki Roku 2023 to wyjątkowa opowieść o sztuce kochania siebie

Film „Czarny kos, czarna jeżyna” w reżyserii Elene Naveriani to subtelna, ale odważna opowieść o kobiecej wolności, dojrzałej miłości i radzeniu sobie z społecznymi oczekiwaniami w patriarchalnym społeczeństwie. Etero (Eka Chavleishvili), 48-letnia kobieta z małej gruzińskiej wioski, staje się główną bohaterką tego nieoczywistego obrazu, który odsłania głęboko skrywane pragnienia i zmagania z tradycyjnymi normami. Opowieść, która zdobyła międzynarodowe uznanie i premierę na Festiwalu Filmowym w Cannes, stanowi jednocześnie adaptację powieści Tamty Melashvili.

Etero – kobieta na przekór społecznym oczekiwaniom

Etero, choć dorastała w trudnych warunkach, prowadzi życie pełne codziennych przyjemności i niezależności. Żyje w małej wiosce w zachodniej Gruzji, w której silnie zakorzenione są patriarchalne normy. Kobieta w tym społeczeństwie, jeśli nie ma mężczyzny u boku, traktowana jest jako wyrzutek. Etero, mimo że nie jest zamężna i nie ma dzieci, nie przejmuje się społecznym ostracyzmem. Sama prowadzi sklepik z chemią gospodarczą i kosmetykami, cieszy się swoimi drobnymi przyjemnościami, jak zbieranie dzikich jeżyn, robienie dżemów czy długie wędrówki. Jest niezależna, a jej życie jest jej własnym wyborem. To obraz współczesnej kobiety, która odrzuca narzucone przez innych role.

Miłość, która nie zna granic?

Film stawia przed widzami pytanie o to, co tak naprawdę jest ważne w życiu Etero. Chociaż w jej życiu nie ma mężczyzny, ona nie odczuwa pustki. Jednak po dramatycznym wypadku, w którym Etero ledwo uchodzi z życiem, kobieta przeżywa wewnętrzną przemianę. Po tej traumie, decyduje się na romans z Murmanem (Temiko Chichinadze), dostawcą proszków do prania. Ich spotkania odbywają się w tajemnicy, w zaciszu jej sklepu, gdzie przez chwilę czas staje w miejscu, a wszystko inne przestaje mieć znaczenie. To uczucie początkowo wydaje się być jednorazową fizyczną potrzebą, jednak z biegiem czasu przekształca się w coś głębszego, pełnego emocji i namiętności.

Etero nie potrzebuje mężczyzny, by czuć się spełniona, ale w relacji z Murmanem odkrywa coś nowego. To nie jest historia typowej młodzieńczej miłości – jest to dojrzała relacja, która nie wpisuje się w społeczne schematy. W tej miłości liczy się to, co jest najważniejsze dla Etero: wewnętrzna wolność i prawda o jej pragnieniach.

Gruzińska rzeczywistość i patriarchyzm w tle

„Czarny kos, czarna jeżyna” to film, który odważnie rzuca wyzwanie patriarchalnym normom społecznym, w których kobieta ma określoną rolę i miejsce. Gruzja, z jej głęboko zakorzenionymi tradycjami, staje się tłem, które jeszcze bardziej podkreśla siłę i niezależność Etero. Choć wielu mieszkańców wioski postrzega ją jako dziwaczkę, odrzucającą rolę żony i matki, Etero nie czuje się samotna, nawet jeśli nie ma mężczyzny u swojego boku. Jej szczęście nie zależy od społecznych oczekiwań, a od drobnych radości, które daje jej życie.

„Czarny kos, czarna jeżyna” – ekranizacja powieści Tamty Melashvili

Film jest adaptacją powieści Tamty Melashvili, która stała się bestsellerem i została wyróżniona w Polsce tytułem Książki Roku 2023. Melashvili stworzyła obraz Etero, który jest pełen subtelności, ale także ukazuje siłę wewnętrzną postaci, która nie boi się żyć wbrew oczekiwaniom społeczeństwa. To literacki portret kobiety, która kocha siebie i nie boi się szukać własnej drogi. Reżyserka, Elene Naveriani, w mistrzowski sposób przenosi ten obraz na ekran, oddając wewnętrzną transformację bohaterki.

„Czarny kos, czarna jeżyna” to film o życiu, które nie podporządkowuje się tradycyjnym schematom. Etero to kobieta, która kocha siebie, swoje życie i swoją wolność. Film Naveriani to piękna opowieść o kobiecej niezależności, w której miłość nie jest kluczem do szczęścia, a jedynie dopełnieniem tej podróży. To film, który przypomina, że prawdziwa wolność polega na życiu zgodnym z własnymi pragnieniami i wyborami. Film dostępny jest na platformie HBO Max.