Postrzyżyny

Stara tradycja słowiańska nakazywała nadawać dzieciom właściwe imiona dopiero po ukończeniu 7 lat. Rytuał ten określano jako postrzyżyny. Miał przynieść malcom szczęście i pomyślność w ich dalszej drodze przez życie. Wcześniej nadawano im "imię przejściowe", które także skrywało w sobie głębokie znaczenie.

Staropolskie imiona męskie

Stare imiona męskie pochodzą z czasów przedchrześcijańskich, zatem brakuje w nich odwołań typowo religijnych. Za to określają przede wszystkim (pośrednio lub bezpośrednio) cechy wyglądu czy osobowości. Później imiona te przekształciły się w nazwiska, ustępując miejsca imionom dwuczłonowym. 

Czesław - czyli "ten, po którym trzeba oczekiwać sławy". Niektóre źródła tłumaczą to imię także jako "ten, który ma cześć i sławę". W Polsce używane od XIII wieku. Czesław jest mężczyzną na ogół spokojnym, jednak bywa niesprawiedliwy wobec ludzi.

Jarosław - czyli "przepełniony wielką sławą". Zanim Polska przyjęła chrzest, słowo "jary" oznaczało "święty", więc niektóre źródła utożsamiają to imię z imieniem Świętosław. Mężczyźni o tym imieniu są skryci i raczej nieufni wobec innych osób. 

Krzesimir - czyli "ten, który nawraca spokój" lub "ten, który wskrzesza spokój". Krzesimir jest mężczyzną spokojnym i uczciwym. Nie brakuje mu rozwagi, więc często rozstrzyga spory i waśnie. 

Mirosław - czyli "sławiący spokój". Niektórzy badacze wskazują, że imię to mogło oznaczać także "ten, który zdobył sławę, wprowadzając pokój". Mirosław jest indywidualistą, który dla swojego otoczenia pozostaje wielką zagadką. Przez życie prowadzi go intuicja.

Radosław - czyli "ten, który sławi radość" lub "ten, który raduje się sławą". Radosław to mężczyzna pogodny, wesoły, który całą swoją uwagę poświęca rodzinie. Nie toleruje niedotrzymanych obietnic.

Sławomir - czyli "ten, który sławi pokój" lub "słynący ze spokoju". Sławomir jest ambitny i pracowity. Świetnie odnajduje się w towarzystwie. Charakteryzują go wszechstronne zainteresowania.

Stanisław - czyli "ten, który ma stać się sławny" lub "ten, który przynosi chwałę swojemu stanowi". Stanisław jest osobą świetnie zorganizowaną. Ma wszechstronną wiedzę i chętnie udziela rad. 

Gniewomir - czyli ten, który potrafi okazać gniew, ale jednocześnie nad nim panuje.

Getty Images, Kuziki

Czytaj także: Numerologia imienia: jak obliczyć liczbę imienia? Sprawdź, co wibracja imienia mówi o tobie. Jaką jesteś cyfrą?

Staropolskie imiona żeńskie

Stare imiona żeńskie także niosły w sobie dobrą wróżbę na życie i z czasem przekształciły się w imiona dwuczłonowe. Dopiero gdy nastały czasy chrześcijańskie, staropolskie imiona zaczęły ustępować miejsca imionom łacińskim, hebrajskim, greckim i germańskim.

Bronisława - czyli "ta, która broni chwały" lub "ta, którą strzeże sława". Bronisława jest kobietą szczerą i prawdomówną, ale bywa kapryśna.

Dobrosława - czyli "ta, która cieszy się dobrą sławą" lub "ta, która sławi dobro". Dobrosława jest energiczna i spontaniczna. Nie cierpi bezczynności.

Ludmiła - czyli "miła dla ludzi" lub "miłująca ludzi". Ludmiła jest niezwykle inteligentna i spostrzegawcza. To urodzona perfekcjonistka, która przykłada się do każdego zadania, którego się podejmuje.

Mirosława - czyli "ta, która sławi pokój". Mirosławę przepełnia energia, a gdy nie może jej spożytkować, ta znajduje ujście w gniewie i złości. Uważa się za ideał i nie toleruje nawet najdrobniejszej krytyki.

Sławomira - czyli "ta, która sławi pokój" lub "słynąca ze spokoju". Sławomira jest kobietą hołdująca logice. Dokładnie planuje każdy swój ruch i nigdy nie daje wiary przeczuciu.

Stanisława - "czyli ta, która będzie sławna" lub "przynosząca chwałę swojemu rodowi". Stanisława jest odpowiedzialna i poważna. Cechuje ją zapobiegliwość i zdroworozsądkowe podejście do otaczającej ją rzeczywistości. 

Wisława - jako skrócona forma imienia Witosława, oznacza "tą, która będzie sławną panią". Wisława jest kobietą twórczą, obdarzoną wieloma talentami. Cechuje ją duża zapobiegliwość, co stoi w opozycji do jej romantycznej natury. 

Sława - czyli ta, którą otacza sława i chwała. Sławy są energiczne i pełne chęci do wprowadzania zmian.

Dąbrówka - czyli ta, która kocha naturę. Imię pochodzi od lasów dębowych.