Groza życia codziennego i pogoń za wolnością
Autorka bestsellerowych reportaży (m.in. Błoto słodsze niż miód, Bukareszt. Kurz i krew) powraca do fikcji! Ciężar skóry to mroczne opowiadania, które pozwalają spojrzeć na współczesnego człowieka z nowej, często zaskakującej perspektywy i nawołują do refleksji nad skomplikowaną ludzką naturą. Dziesięć zmysłowych opowieści, które zabiorą czytelników do Polski, Albanii i Kosowa. Wytrącą ze strefy komfortu i zmuszą do zastanowienia się nad nieodłącznymi elementami współczesnego świata. Miłością, przemocą, wyobcowaniem, szukaniem bliskości i wszechogarniającym poczuciem straty. Bohaterkami i bohaterami są osoby słabsze, zagubione i uwikłane w serię codziennych klęsk. „Ale poranieni są tu nie tylko ludzie. W otwierającym tom opowiadaniu Serce syreny to morze <<lamentuje, bo coś sobie przypomniało albo za czymś tęskni. (…) Jak wielki to ciężar: widzieć wszystko i pamiętać wszystko, być zawsze>>.” Małgorzata Rejmer wykorzystuje swój literacki kunszt, aby zaprosić czytelnika do poznania prawdy o ludzkich pragnieniach i lękach, o tym, co pogrzebane głęboko pod naszą skórą. Co znajdziemy, gdy zaczniemy zrywać kolejne warstwy?
Małgorzata Rejmer, Ciężar skóry, Wydawnictwo Literackie
Popatrz w górę. To Gwiazdozbiór Oriona
Najnowsza powieść Julii Fiedorczuk Dom Oriona to swoisty pamiętnik, dzięki któremu poznajemy losy Elizy – dziennikarki i pisarki z Warszawy. Wędrując po kartach powieści, towarzyszymy jej w emocjonalnej podróży w czasie i przestrzeni, dźwigając ciężar własnych i cudzych historii. Wraz z bohaterką poszukujemy sensu istnienia, rozmyślamy o niespełnionej miłości oraz stajemy twarzą w twarz z wieloma kryzysami dzisiejszego świata: humanitarnym, klimatycznym, uchodźczym. W trakcie lektury trafiamy na granicę polsko-białoruską, do gorących Aten, egzotycznych lasów środkowego Meksyku oraz w bezmiar kosmosu. Julia Fiedorczuk zręcznie miesza fikcję z rzeczywistością, rozkładając przed czytelnikiem wachlarz tajemniczych losów ludzi, zwierząt, minerałów oraz gwiazd. Z poetyckim wdziękiem zadaje pytania w kontekście obecnych przemian gospodarczo-politycznych, zwracając uwagę na odwieczny dylemat – czym jest człowieczeństwo w obliczu głodu, nędzy i rozpaczy?
Julia Fiedorczuk, Dom Oriona, Wydawnictwo Literackie
Okupowana Warszawa dowcipem stała
Po wielkim sukcesie Stramera Mikołaj Łoziński raczy swoich czytelników nową powieścią. Stramerowie to kontynuacja losów żydowskiej rodziny, która próbuje odnaleźć się w świecie gnębionym przez wojnę. Dorosłe już dzieci Nathana i Rywki rozdziela wojna. Wela wraz mężem trafiają do Warszawy, gdzie walczą o przetrwanie. Nusek podejmuje pracę w słynnym Konstancinie i poznaje towarzystwo partyzantów, bimbrowników i antysemitów. Rudek i Rena trafiają na Syberię. Hesio staje się wysokiej rangi oficerem armii Berlinga. Salek udziela się w ramach francuskiego ruchu oporu. Róża, najmłodsza z rodziny Stramerów, pod opieką Babuni, ukrywa się w Krakowie, gdzie na każdym kroku czyha niebezpieczeństwo. Czytając tę książkę poznajemy bohaterów oraz bohaterki, którzy nie chcą tylko przeżyć. Chcą żyć! W jednym z wywiadów autor wyznaje: „W Stramerach opisuję ich przygody, miłości, seks. Codzienność ukrywających się, którzy pragną choć namiastki normalnego życia w świecie zwykłych ludzi. Nie oceniam moich bohaterów, ale staram się zrozumieć. I opisać ich świat — pełen wojennych niebezpieczeństw, okupacyjnego chamstwa, cwaniactwa, ale też poczucia humoru”.
Mikołaj Łoziński, Stramerowie, Wydawnictwo Literackie
Wstyd, pożądanie i różne oblicza piękna
Kornelia wraz z matką wiodą skromne życie, w którym nie ma miejsce na czułość oraz bliskość. Pocieszeniem na serię niefortunnych zdarzeń ma być pies o imieniu Sonia. Nikt nie sądzi, że to niewinne zwierzę stanie się symbolem podróży w nieznane. Dzięki suczce Kornelia poznaje Narcyzę – tajemniczą kobietę, z którą nawiązuje skomplikowaną relację. Macierzyńską i brutalną zarazem. Bohaterka wkracza do zupełnie nowego świata. Zaczyna obcować ze sztuką oraz doświadcza pierwszych uniesień seksualnych. Zastanawia się: co to znaczy dojrzeć? Kiedy zaczyna, a kiedy kończy się ten proces? Martyna Bunda (autorka bestsellerów Nieczułość i Kot niebieski) w książce Podwilcze snuje opowieść o pożądaniu, którego nie sposób się wyprzeć, odkrywaniu własnej tożsamości i zawiłym procesie dojrzewania. Zwraca uwagę na relację pomiędzy matką i córką oraz człowiekiem i zwierzęciem. Całą historię dopełniają bogate opisy pięknych wnętrz i dzieł sztuki, które tworzą wyjątkowy oraz niepowtarzalny klimat.
Martyna Bunda, Podwilcze, Wydawnictwo Literackie
Szczęście? To nie dla mnie
Magdalena Miecznicka w brutalny i szczery sposób opowiada o życiu kobiety we współczesnym czasach. Agata to kobieta w średnim wieku, mieszkanka Warszawy, której życie orbituje wokół domu, męża i dzieci. Wszystko jednak układa się nie tak, jak powinno. Rodzina jest dla niej przede wszystkim źródłem frustracji, romans nie przynosi satysfakcji, a sytuacja finansowa zdaje się być skrajnie niepewna. Czas mija, skórę zaczynają pokrywać zmarszczki, a menopauza czyha za rogiem. Całe życie okazuje się pomyłką. Stan zawieszenia, w którym pogrążeni są bohaterowie staje się źródłem wszechogarniającego nieszczęścia. Agata boi się jednak stracić to, co jej znane i postanawia: „Będziemy nieszczęśliwi, ale przynajmniej tutaj, w tym domu”. Szczęście to obfity w ironię i czarny humor dramat psychologiczny, od którego ciężko jest się oderwać. Jest to współczesna Pani Bovary, która jednocześnie zasmuci i rozweseli niejednego czytelnika.
Magdalena Miecznicka, Szczęście, Wydawnictwo Literackie
Świat, o którym ciężko zapomnieć
Początek lat 70. XX wieku. Ewa, Ula i Zygmunt są świadkami historycznej chwili, kiedy rozpoczęto budowę Huty Katowice. Reprezentatywna inwestycja epoki Gierka miała być gwarancją lepszego jutra i stanowić antidotum na brak perspektyw dla młodego, zagubionego pokolenia. Bohaterowie starzeją się wraz z monumentalną budowlą, doświadczając miłości, zawodu, radości i cierpienia. Mija niemal 50 lat. System uległ zmianie, widmo komunistycznego reżimu blednie z każdym rokiem, ale „od huty wciąż bije łuna”. Dla córki Uli oraz syna Ewy zapomniane centrum socjalistycznej Polski staje się pretekstem do poszukiwania własnej drogi w chaotycznej rzeczywistości. Ciało Huty pióra Anny Cieplak to pokoleniowa, wielogłosowa opowieść o ciężkiej pracy, trudnych relacjach i niespełnionych marzeniach. Autorka w szczery i autentyczny sposób opisuje realia życia w dawnej i współczesnej Polsce. Zastanawia się: Co pozostało z dawnych planów? Jakie krzywdy i marzenia kryją się w dawnych murach słynnej Huty Katowice?
Anna Cieplak, Ciało huty, Wydawnictwo Literackie
