Wczesnowiosenne kwiaty w naszym ogródku

Wiosna to pora roku, na którą czekamy z wyjątkowym utęsknieniem. Zmęczeni niskimi temperaturami, śniegiem i deszczem, szaro-burym krajobrazem za oknem wypatrujemy pierwszych oznak przedwiośnia i idących z nim zmian. W tym okresie powoli zaczyna odżywać także nasz ogród. Na jakie gatunki roślin zdecydować się by już od marca (a nawet końcówki lutego) by cieszyć się odrobiną zieleni w swoim ogrodzie? Podpowiadamy. Oto ładne i łatwe w uprawie wczesnowiosenne kwiaty.

Śnieżyczka przebiśnieg

Przebiśniegi to kwiatki, którymi cieszyć można się już pod koniec zimy. Zielone listki i charakterystyczne białe kwiatostany wyrastają nawet przy wciąż zalegającym śniegu (stąd też ich nazwa). Śnieżyczka przebiśnieg to roślina cebulowa. Cebulki najlepiej sadzić do gruntu jesienią - we wrześniu i październiku na głębokości mniej więcej 5-10cm. Ta roślinka jest niewymagająca i bardzo łatwa w uprawie nawet dla amatorów. Posadzona w półcieniu, w przepuszczalnej, żyznej glebie wymaga dodatkowego podlewania tylko w okresach suszy. Nie trzeba też wykopywać cebulek rośliny. 

Krokusy

Krokus to wieloletnia roślina ozdobna, która kwitnie już wczesną wiosną. Dziko rosnące krokusy spotkamy w górach (Tatry, Alpy). Z rośliny tej uzyskuje się szafran (przyprawa, barwnik i składnik perfum). Rośliny dorastają do około 15 cm. Mają długie i wąskie liście w kolorze ciemnej zieleni. Ich duże kwiaty w kształcie kielicha mogą mieć różne kolory: od fioletu przez liliowy, biały, nakrapiany do bieli. Cebulki krokusów najlepiej sadzić grupami wczesną jesienią, około 6 tygodni przed pierwszymi przymrozkami. Rośliny lubią stanowiska dość słoneczne i przepuszczalną, żyzną glebę. Krokus kwitnie od marca, obumiera najczęściej w kwietniu. Wtedy możemy śmiało obciąć zwiędłe liście lub po prostu skosić je razem z trawą.  

Czytaj także: Krokus (szafran): pielęgnacja, sadzenie i kwitnienie kwiatów. Jak dbać o krokusy?

Żonkile

Cieszą nas każdej wiosny charakterystycznymi, żółtymi kwiatostanami. Ich nazwa pochodzi od francuskiego słowa jonquille, a to z kolei wzięło się od hiszpańskiego junquillo, którym to zdrobniale określa się trzcinę. Cebulki żonkili sadzi się do ziemi na przełomie sierpnia i września. Roślinki (dorastające do około 40cm) są mało wymagające i raczej odporne na przymrozki. Wczesne odmiany kwitną już na początku marca, te późne w końcówce kwietnia i na początku maja. Po przekwitnięciu najlepiej  je przyciąć. Kwiat wytwarza cebule przybyszowe. Rozsadza się je żeby rozmnożyc roślinę. W jednym miejscu (bez przesadzania) kwiaty mogą rosnąć 7-8 lat.  

Tulipany

Tulipany, tak kochane w Holandii, są popularne zdecydowanie w całej Europie. Występują w tysiącach odmian i odcieni kolorystycznych (my najbardziej lubimy te odmalowane przez niderlandzkich mistrzów pędzla na martwych naturach). Cebulki tulipanów sadzi się w ogrodzie zwykle obok siebie od mniej więcej od początku września do końca października. Przekwitnięte kwiaty najlepiej jest ścinać, a cebulki wykopywać po okresie kwitnienia i przechowywać w suchym, przewiewnym miejscu. Cebulki niewykopane mają tendencję do "ucieczki" w głąb gleby. 

Pierwiosnki

Pierwiosnki czyli inaczej prymulki czarują żółtym oczkiem i bogactwem kolorów swoich płatków. Roślina w warunkach naturalnych porasta tereny Europy i Azji w strefie umiarkowanej. Obok krokusów i przebiśniegów to pierwszy z kwiatków zakwitających wiosną (co podkreśla także jego nazwa). Niewysoka roślinka może mieć kwiaty w kolorze fioletowym, białym, żółtym, niebieskim, różowym, bordo. Są też prymule dwukolorowe. Rośliny są jednoroczne, choć przy odpowiednim zabezpieczeniu i odrobinie szczęścia udaje się je czasem "przezimować". Lubią słoneczne miejsca, żyzną glebę i umiarkowane podlewanie. 

Czytaj także: Prymulka: uprawa i pielęgnacja w domu i w ogrodzie. Jaka jest symbolika prymulek? 

Cebulica syberyjska

Cebulica syberyjska to bylina należąca do rodziny szparagowatych.  Dziko rośnie w zachodniej Azji i na Kaukazie. Niewielka roślinka cebulowa wypuszcza zielone listki, a na podłużnych gałązkach intensywnie niebieskie kwiaty zwisające w charakterystyczny sposób. Cebulki sadzi się w ogrodzie w miejscach słonecznych, ewentualnie lekko zacienionych od września do końcówki października. Do tego celu najlepiej nada się próchnicza, lekko wilgotna ziemia. Cebulica kwitnie wczesną wiosną. W czerwcu lub lipcu wykopuje się cebulki i przechowuje się je do jesieni w ciemnym pomieszczeniu w pojemniku wypełnionym trocinami.  

Szafirki

 Szafirki wyglądają trochę jak słynne, niebieskie kamienie szlachetne i to im właśnie zawdzięczają swoją nazwę (choć bywają też odmiany tych kwiatków w białym i różowym kolorze). Na podłużnej gałązce (dorastającej do 25cm) mamy osadzonych kilkadziesiąt malutkich kwiatków-kuleczek. Roślina kwitnie mniej więcej od marca do czerwca. Cebulki szafirków sadzimy do ziemi jesienią, najlepiej blisko siebie wybierając raczej słoneczne stanowisko. Kwiatki nie mają specjalnych wymagań, co do podłoża, jednak najlepsze będą dla nich gleby o dużej zawartości próchnicy i obojętnym odczynie. Wiosną, kiedy nie ma opadów, należy pamiętać o regularnym podlewaniu kwiatków. Szafirki najłatwiej rozmnożyć rozdzielając cebulki przybyszowe. Roślinki są odporne na mróz i złą pogodę. Posadzone w cieniu wzejdą (wydadzą liście), ale nie zakwitną.