Od 26 maja do 25 listopada 2018 w ramach La Biennale di Venezia w Pawilonie Polskim można oglądać wystawę „Amplifikacja Natury”. Tegoroczna prezentacja to efekt trwających od sześciu lat badań architektonicznych prowadzonych przez grupę CENTRALA. Jej twórcy pokazują, że kontakt z naturą wywołuje całe spektrum zmysłowych odczuć i emocji niedoświadczanych przez człowieka na co dzień, kiedy „zamyka się” on niejako w architekturze. Wystawa połączy materię architektury i dynamiczne procesy planetarne:
grawitację, krążenie wody, cykl dnia i nocy. Jej istotnym aspektem będzie ścisła współpraca kuratorki Anny Ptak i grupy CENTRALA z artystką Izą Tarasewicz. Rzeźbiarka, autorka instalacji i performansów zaprojektowała kształt i formę centralnego punktu wystawy w Pawilonie Polskim, w twórczy sposób interpretując naczelne idee Amplifikacji natury. Mentorem projektu jest architekt Jacek Damięcki.
Autorzy projektu opierają się na założeniu, że zjawiska atmosferyczne i astronomiczne stanowią tworzywo architektury. Aby zobrazować tytułową koncepcję amplifikacji i powiązanej z nią planetarności architektury, stworzą swoiste „pływające imaginarium”. W centrum Pawilonu Polskiego stanie instalacja wykorzystująca zjawisko wyporności oraz wodę jako nośnik informacji. Na tafli wypełnionego wodą ekspozytora dryfować będą modele architektoniczne pokazujące m.in. dwa projekty kluczowe dla polskiego powojennego modernizmu. Pierwszym z nich jest model Warszawianki – unikalnej, wizjonerskiej koncepcji kompleksu sportowego wpisanego w skarpę doliny rzeki Wisły, wykorzystującego jej system wodny oraz procesy geologiczne. W 1954 roku projekt ten stworzył dla Warszawy zespół Zakładów Artystyczno-Badawczych działający przy Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Drugim jest model domu polskich architektów Zofii i Oskara Hansenów w Szuminie, zbudowanego tak, by wykorzystać nikły dostęp światła
do wnętrza o świcie i zmierzchu.
Kuratorką wystawy jest Anna Ptak, zaś organizatorem Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki.
