W hongkońskiej restauracji Duddell’s karta dań jest równie bogata, jak kalendarz kulturalny. Lokal zaprasza na znakomite dania kuchni kantońskiej i często zmieniające się wystawy. Serwuje także wyborny wystrój autorstwa Ilse Crawford.

Goście Duddell’s mogą liczyć na co najmniej dwie przyjemności w tym samym czasie – obie potraktowane bardzo
serio. Restauracja zaprasza na strawę dla ciała i dla ducha. Serwuje znakomite dania kuchni kantońskiej i promuje starannie wybraną sztukę. Uczta dla oczu może odbywać się podczas posiłku, ale wystawiane czasowo dzieła można obejrzeć, nie będąc gościem restauracji, trzeba tylko umówić się wcześniej w recepcji. Restauracja wypożycza dzieła z prywatnych kolekcji, galerii i muzeów i nie chce,żeby sztuka była tylko chwytliwym dodatkiem. Kalendarz kulturalny jest tu więc równie bogaty, co karta dań.

Restauracja szybko zdobyła dwie gwiazdki Michelin – pierwszą już w kilka miesięcy po otwarciu.

Duddell’s zajmuje trzy kondygnacje budynku w historycznej okolicy. Są tu sale wspólne, prywatne oraz strefa nazywana biblioteką. To raczej przyjemna czytelnia, w której nikt nie zabrania gościom jeść z obawy o stan woluminów. Wręcz przeciwnie, ta część lokalu została stworzona z myślą o tych, którzy jedzą zatopieni w lekturze, i o tych, którzy przy zupie przeglądają magazyn, a przy deserze wertują album. Restauracja oferuje także prywatne jadalnie: na uroczysty obiad, głośne świętowanie lub spotkanie biznesowe. Za wystrój wnętrz odpowiada Ilse Crawford, założycielka Studioilse. Brytyjka projektuje zawsze dla konkretnego miejsca i świetnie rozpoznaje potrzeby wymagających gości. Jest w jej projektach lekkość, niezobowiązująca elegancja i, co chyba najważniejsze, niemal namacalne domowe ciepło. To wartości doceniane na całym świecie. Im dłużej przebywamy w hongkońskiej restauracji, tym więcej dostrzegamy rzeczy, które znalazły się tu z myślą o komforcie gości. Meble są niezwykle wygodne. Nieco stłumione, lecz wciąż intensywne kolory nie męczą, drewno jest satynowe w dotyku. Kamień ma srebrzysty odcień, zaś gra świateł i faktur jest wyjątkowo miła dla oka. Co ciekawe, goście najchętniej przychodzą tu zjeść przekąski z bogatej karty dań Dim Sum.

Być może wynika to z wysokich cen, a może przychodzą tu głodni sztuki.

Tekst: Ela Stasiak